علی اصغر دادگر جزی : الان سواد معلم ها خوب شده و افراد عالمی در آموزش و پرورش وجود دارد، ولی انگیزه فراگیران برای ادامه تحصیل و درس خواندن متاسفانه بسیار محدود شده که باید برای آن فکری کرد.
به گزارش اداره اطلاع رسانی و روابط عمومی اداره کل آموزش و پرورش استان اصفهان در نوزدهمین روز از خردادماه 1400، علی اصغر دادگر جزی دبیرپیشکسوت ادبیات در گفتگو با خبرنگار آموزش و پرورش گفت: در سال ۱۳۲۰ در شیراز به دنیا آمدم و دوران کودکی را در اصفهان سپری کردم.در دبستان های حکمت، جلالی و نظام الملک دوره ابتدایی را گذراندم و در دبیرستان گلبهار دوره اول دبیرستان و در دانشسرای مقدماتی دوره دوم دبیرستان را طی کردم.دیپلم ادبی را در سال ۱۳۴۳ به صورت داوطلب گرفتم و در سال ۱۳۲۹ به استخدام آموزش و پرورش در منطقه زرین شهر درآمدم.
وی افزود: در دوره دانشسرای مقدماتی اساتید ارزندهای داشتم که دوست دارم در اینجا از آنها نام ببرم ، آقایان ذکری، شیخ الاسلام، تاکی، موسوی و خیلی از اساتیدی دیگر که الان حضور ذهن ندارم.بعد از فارغ التحصیلی از دانشسرا بر اساس معدل تقسیم بندی برای تدریس در شهرستان های مختلف انجام گرفت ،که من به زرین شهر رفتم و در دبستان محمودی مشغول شدم. بعد از اینکه دیپلم ادبی گرفتم به منطقه خمینی شهر منتقل شدم و در رهنان دبستان امیر اتابک تدریس را شروع کردم.
دبیر پیشکسوت ادبیات تصریح کرد: بعد از مدتی مسئولیت ایجاد دبیرستان را برعهده من گذاشتند و بعد از تاسیس تا سال ۱۳۵۳ مسئول دبیرستان بودم.مدرک لیسانس ادبیات را از دانشگاه اصفهان گرفتم و فوق لیسانس علوم تربیتی را از دانشگاه تهران. یادم میآید که هم در دانشگاه اصفهان رتبه اول شدم و هم در دوره ارشد ،که از بنده تقدیر هایی هم به عمل آمد و سوابق آن هم موجود است.همزمان که در آموزش و پرورش در حال خدمت بودم در تربیت معلم هم تدریس میکردم وقتی انقلاب شد در آن زمان معاون تکنولوژی و معاون هنرستان بودم که دستور آمد انستیتو رازی اصفهان و انستیتوی تکنولوژی کشاورزی و مدرسه عالی را در هم ادغام کنند و دانشکده مهاجر به نام آموزشکده مهاجر برای آموزش و پرورش تاسیس شد.فعالیت های آموزشی را ادامه دادم و بعد از مدتی مسئول گروه ادبیات ناحیه یک اصفهان شده و در آن زمان فعالیت های قابل توجهی داشتم.
دادگر جزی ادامه داد: در سال ۱۳۶۴ که دانشگاه آزاد تاسیس شد به نجف آباد رفتم و بعد از سه سال همکاری، معاون دانشکده علوم انسانی شدم وتا سال ۱۳۸۶ که در به وجود آمدن و تاسیس و ساخت دانشگاه نجف آباد نقش موثری داشتم .همزمان در دارالقرآن اصفهان برای تربیت معلم هم همکاری می کردم که بعد از مدتی یک دانشگاه با نام دانشگاه معارف قرآن عترت به وجود آمد که هم اکنون هم در حال همکاری با این دانشگاه هستم.
وی با اشاره به خاطرات دوران کاریش اشاره کرد و اظهار داشت: یکی از خاطرات بدی که در زمان تحصیل خود داشتم رایج بودن تنبیهات بدنی بود که بعد از گذشت زمان به این واقعیت پی بردم که این کار چه تاثیرات مخربی در بچه ها می تواند بگذارد.
معلم پیشکسوت اصفهانی افزود: باید بگویم که چون در زمان قدیم شغلهایی متناسب با مدرک تحصیلی دانش آموزان وجود داشت، انگیزه کافی را برای تحصیل و کسب علم و دانش به وجود میآورد. الان سواد معلم ها خوب شده و افراد عالمی در آموزش و پرورش وجود دارد، ولی انگیزه فراگیران برای ادامه تحصیل و درس خواندن متاسفانه بسیار محدود شده که باید برای آن فکری کرد. ما باید روش های تدریس را عوض کنیم، باید از روش های تدریس فعال استفاده کنیم، باید دانش آموز محوراصلی تعلیم و تربیت قرار گیرد و معلم فقط مدیریت کند،معلم باید بتواند کلاس را مدیریت کند و از ابزارهای به روز آموزش به صورت مطلوب استفاده کند .ما باید رشتههای تحصیلی امروزمان را متناسب با فعالیت های عملی ۲۰ سال آینده کشور برنامهریزی کنیم. آموزش و پرورش باید دانش آموزان را متناسب با ذوق و استعداد خودشان به رشته تحصیلی آینده هدایت کنند، باید بیشتر در بستر هنرستانها کار شود و توسعه صورت گیرد.
دبیر ادبیات شهر اصفهان در پایان بیان داشت : توصیه من این است که باید کسانی را برای معلمی انتخاب کنیم که به حقیقت معلمی پی برده باشند وعاشق باشند و غیر از این توانایی ارتباط صحیح با دانش آموز را آموخته و بلد باشند، البته که حمایت دولت و حکومت از نخبگان و عالمان هم نقش تاثیرگذاری در این موضوع دارد.
منبع: اداره کل آموزش و پرورش استان اصفهان