در فرهنگ دینی ما مقوله کار و عمل ازجمله مفاهیم عمیق و مورد تأکید پیشوایان دینی ما بودهاست:
برای دنیایت چنان کار کن برای دنیایت چنان کار کن که گویی تا ابد در آن میمانی و برای آخرتت چنان کار کن که گویا همین فردا خواهی مرد. پیامبر اکرم (ص)
از سوی دیگر کار بدون مهارت نیز مزموم و نکوهیده است. بصیرت و آگاهی نیز که نتیجه مهارت اندوزی و کسب تجربه است همواره مورد سفارش بزرگان دین بوده است:
العامل علی غیر بصیره کالسائر و علی غیرالطریق لایزیده سرعت السیره إلا بعداً… امام صادق (ع)
عمل بدون بصیرت طی طریق در گمراهی و بیراهه است…
از اینها که بگذریم در فرهنگ آموزشی ما نیز عملی که به کار نیاید نیز پسندیده نیست:
اللهم انی أعوذ بک من علم لا ینفع
در سالهای اخیر تجربه حدود نیمقرن آموزش به دستاندرکاران نظام تعلیموتربیت ثابت کرد که اگر دانشی باشد که به مهارت و تولید، به کار و فعالیت، به درآمدزایی و تولید ثروت منتهی نشود، شاید به حسب ذات علمی ارزشمند باشد اما به آن اقبالی نیست.لذا هم به حسب ضرورتهای ملی و منطقهای و هم به حسب منافع شخصی و فردی ضرورت دارد که به مقوله مهارت اندوزی و آموزشهایی که به تولید علم و ثروت منجر شود توجه داشت
تأکیدات سالهای اخیر مسئولین نظام از رهبری حکیم و فرزانه انقلاب گرفته تا سیاستهای اجرایی در نظام آموزشی حکایت از اهمیت اینموضوع دارد.
امید است برطرفشدن موانع و مشکلاتی از جنس موارد زیر دستیابی این موضوع سهلتر و تحققپذیر تر باشد
۱.ایجاد انگیزه در دانشآموزان با تقویت روحیه امید به آینده و خودباوری .
۲.حمایت تمامی دستگاه ها از جریان متولی در تولید دانش بنیان در آموزشوپرورش و آموزش عالی .
۳. توسعه و تجهیز هنرستانها بهعنوان بستر اولیه مهارتآموزی و مهارتی .
4.نزدیک ساختن ظرفیتهای تولیدی در آموزشوپرورش به بازار فروش و مصرفکننده و…
امید است با اتکا به خداوند متعال و حمایتهای همگانی در این راه سربلند باشیم .