یکشنبه 27 شهریور 1401 – 08:38
تهران (پانا) – کارشناس پژوهشی مرکز پژوهش‌های توسعه و آینده‌نگری سازمان برنامه و بودجه معتقد است در سند آمایش سرزمین به عنوان بالادست‌ترین سند توسعه فضایی کشور، ظرفیت‌های اقتصادی هر نقطه جغرافیایی بررسی شده است و آموزش و پرورش برای توزیع رشتههای هنرستانی و حتی دبیرستانی و همچنین محتوای دروس ارائه شده، می‌تواند از این سند استفاده کند.
مهدی رازپور، کارشناس پژوهشی مرکز پژوهش‌های توسعه و آینده‌نگری سازمان برنامه و بودجه در گفت‌وگو با پانا درباره مکان‌یابی هنرستانها و مراکز فنی و حرفه‌ای در سند بالادستی آمایش سرزمین گفت: «در پهنه کشور ظرفیت‌های مختلفی برای توسعه داریم و در گوشه کنار کشور این ظرفیت‌ها وجود دارد. در مرزها ظرفیت خوبی برای تعامل و تبادل با کشورهای همسایه وجود دارد. در جنوب شرق کشور پتانسیل ایجاد بنادر بین‌المللی وجود دارد که به دست فراموشی سپرده شده است. ظرفیت‌های مختلف توسعه در گوشه و کنار کشور وجود دارد اما تمام توان سرمایه‌گذاری کشور را در حوزه‌های خاص موردتوجه قرارداده ایم و از سایر پتانسیل‌ها غفلت کرده‌ایم.»
رازپور افزود: «برای مثال در سواحل مکران که در جنوب شرق کشور واقع شده است، می‌توانیم ظرفیت‌های مختلف را در حوزه شیلات، تولید محصولات کشاورزی گرمسیری، استقرار صنایع فلزی آب بر و توسعه صنایع پتروپالایش فعال نماییم. برای این مهم خوب است نیروهای بومی آن قسمت از کشور را به همت هنرستانها، دبیرستان‌ها و حتی دانشگاه‌های تجهیز شده، در زمینه فعالیت‌های پیشنهاد شده در سند ملی آمایش سرزمین تربیت کرد. درواقع با این اقدام ایجاد نیروی متخصص برای همان مکان‌های جغرافیایی انجام می‌شود و در این راستا شاید بتوان به منطقهای کردن رشتههای تحصیلی در هنرستانها و دانشگاهها اندیشید.»
توزیع رشتههای هنرستانها متناسب با آمایش سرزمین باشد
کارشناس پژوهشی مرکز پژوهش‌های توسعه و آینده‌نگری سازمان برنامه و بودجه اظهار کرد: «آمایش سرزمین توصیه به این دارد که ظرفیت‌های مغفولی که در گوشه و کنار کشور وجود دارد، وارد مدار توسعه کشور شود. در این راستا آموزش و پرورش می‌تواند جهت‌گیری آمایش سرزمین را در توزیع فعالیتها و صنایع ملاک عمل قرار داده و در حوزه‌های تخصصی آن منطقه خاص، اقدام به تربیت نیروی انسانی ماهر در هنرستانها کند.»
آموزش و پرورش مفهوم آمایش سرزمین را آموزش دهد
وی با اشاره به اینکه آموزش و پرورش برای محتوای دروس شهرهای مختلف کشور باید یک موضوع عمومی را مدنظر داشته باشد، عنوان کرد:«خوب است آموزش و پرورش در حوزه مفهوم آمایش سرزمین وارد شود. در آمایش سرزمین مشخص شده که هر حوزه جغرافیایی کشور چه ظرفیت‌هایی دارد و ازاین‌جهت می‌توان آموزش داد که در محیط زیستی که دانش‌آموز زندگی می‌کند چه ظرفیت‌های محیط زیستی وجود دارد.»
از نوجوانی بیاموزیم که یک نقطه از کشور نباید بیشتر از نقطه دیگر رشد کند
رازپور گفت: «مفاهیم جغرافیایی متناسب با نیاز دانش آموزان درس داده شود. برای مثال سه مفهوم در آمایش سرزمین داریم که مفهوم اول آن تعادل است و این موضوع در حوزه‌های درسی مانند درس جغرافیا آموزش داده شود تا دانش‌آموز از همان دوران نوجوانی بداند که توسعه در مکانی نباید منجر به اختلاف منطقهای شود و درنهایت باید تعادل فضایی ایجاد شود و یک نقطه بیشتر از نقطه دیگر رشد نکند.»
وی افزود: «نباید روند توسعه به‌گونه‌ای باشد که یک نقطه باعث افزایش و جذب جمعیت بیشتر شود و نقطه دیگر بدون جمعیت باقی بماند. همه کشور باید متعادل رشد کند زیرا برونداد این موضوع در بحث‌های جمعیتی دیده می‌شود. وقتی یک نقطه توسعه پیدا کرده و نقطه دیگر نه، نتیجه‌اش مهاجرت می‌شود. درنهایت سکونتگاه‌های روستایی خالی می‌شود. همه این‌ها مفاهیم اساسی است که آموزش و پرورش در ساده‌ترین شکل ممکن می‌تواند آموزش دهد.»
منبع: خبرگزاری کانون دانش آموزان (پانا)
