گفت و گوی روابط‌عمومی آموزش‌وپرورش خراسان رضوی با این شاعر سخت کوش را می خوانید:
نابینایی
اینجانب موسی عصمتی، متولد سرخس در روستای معدن آق دربند می باشم. در ۱۲ سالگی بر اثر بیماری مننژیت بینایی ام را از دست دادم. حدودا ۴ سال به علت پیگیری امور درمان ترک تحصیل کردم و بالاخره به توصیه خانواده ام تصمیم به ادامه تحصیل در مدارس نابینایان گرفتم و در آموزشگاه نابینایان شهید محبی تهران و امید نابینایان درس خواندم، تحصیلاتم را نیز در دانشگاه بیرجند ادامه دادم.
تحصیلات
تحصیل را تا مقطع کارشناسی ارشد رشته زبان و ادبیات فارسی ادامه دادم و هم اکنون دبیر ادبیات دانش آموزان دبیرستان نابینایان در شهر مشهد هستم.
مقامها
در یک نظر سنجی به عنوان چهره برتر نابینایان معرفی شده ام.
کتاب من با عنوان “بی چشمداشت” برگزیده جشنواره ملی کتاب نابینایی و کم بینایی شد.
همین اثر در تابستان ۹۶ نیز کاندیدای قلم زرین از طرف انجمن قلم ایران شد، در واقع بین سه هزار و 500 کتاب شعری که در سرتاسر ایران چاپ شده بود، ۹ کتاب به مرحله نهایی راه یافتند که این مجموعه جزو آن‌ها بود.
همچنین اولین کسی هستم که به عنوان شاعر نابینا در محضر مقام معظم رهبری(مد ظله العالی) شعر سروده ام.
توضیحاتی درباره کتاب “بی چشمداشت”
من در این کتاب به روایت شاعرانه تجربیات نابینایی خود پرداخته ام. همچنین شعرهای اجتماعی هم در “بی‌چشمداشت” وجود دارد. شعرهای این کتاب در قالب های غزل، مثنوی و سپید است. محمدکاظم کاظمی شاعر و منتقد نام‌آشنای معاصر در مقدمه این کتاب نوشته است: «قریب به پانزده سال پیش بود که جوانی دانش‌آموز، با عصایی سپید و دلی روشن‌تر از آن، در آغاز هر هفته، تک و تنها از روستایی در نواحی سرخس با وسایل نقلیه متعدد و متوالی، خود را به مشهد می‌رساند تا درس مدرسه را از کف ننهد، در حالی که چه بسیار جوان‌های شهرنشین، فارغ از محدودیت‌هایی که آن جوان با آن دست و گریبان بود هم آن مایه از همت و پشتکار را نداشتند. آن دانش‌آموز در آخر هفته، باز با همان دشواری راهی روستایش می‌شد تا ایام تعطیل را در کنار خانواده بگذراند و باز هفته بعد راهی مسیر دانش‌اندوزی شود.»
این کتاب به عنوان برگزیده کتاب سال نابینایان سال ایران برگزیده شده بود و از سوی نشر شهرستان ادب در چاپ دوم با طرح جلدی جدید منتشر شد.
