روزهایی کرونایی فرصتی بود که عشق و ایثار معلمی نمود بیشتری پیدا کند، روایت معلمانی که خانه را مدرسه کردند تا هیچ دانشآموزی از تحصیل بازنماند تا آنها بتوانند به رسالت خود که همان تربیت انسانهای موفق است، عمل کنند.
به گزارش اداره اطلاع رسانی و روابط عمومی اداره کل آموزش و پرورش زنجان، متن مصاحبه خبرگزاری فارس به شرح زیر است:
«مدرسه خانه دوم ماست»، جملهای که بارها و بارها آن را شنیدهایم، شاید این جمله به خاطر آن است که همه ما خاطرات درس و مدرسه را از حال خوب و مهربانی روزهای نخست مهر ماه و آشنایی با همکلاسیها و معلمان جدید، کیف و کفش و لباس نو به یاد داشتیم و داریم، اما دو سال کرونا باعث شد که این حس در بین دانشآموزان نباشد و شروع و پایان سال به خانه ختم شود.
دو سالی که هر چند با آموزش مجازی پیگیری شد، اما شور و حال مدرسه را نداشت و همه به دنبال فرصتی بودند که به دوباره به مدرسه برگردند و تجربیات شیرین محصل بودن را در مدرسه داشته باشند.
اما چارهای نبود و برای کنترل بیماری باید این دوران در این شرایط سپری میشد، به همین خاطر وقتی به خاطر کرونا دست بچهها از مدرسه کوتاه شد و خیلیهایمان در قرنطینه نشستیم، معلمان، کارشان را تعطیل نکردند و خانه را به کلاس مجازی برای شاگردهایشان تبدیل کردند.
یکی یخچال خانهاش را تخته سیاه کرد و دیگری که به کرونا مبتلا بود روی تخت بیمارستان هم کارش را انجام داد، در این یکی دوسال، روایتهای زیادی از عشق و ایثار معلمان شنیدیم.
از معلمی که با کمر شکسته در کلاس تدریس کرد تا معلمی که خانه خودش را تبدیل به کلاس درس کرد، در این دو سالی که دیوارهای مدارس در سکوتی سنگین و وهمانگیز به دور از هیاهو و شادی دانشآموزان، بیرونق ماندند، معلمان دست از کار نکشیدند و هر کدام از آنها به شیوهای آموزش را در پیش گرفتند.
روایتهای بسیاری از عشق و ایثار معلمان در این دو سال تجربه کردیم، معلمانی که مسیرهای طولانی را برای تدریس میپیمایند، معلمانی که از مال خود میگذرند تا مدرسه بسازند، معلمانی که محل زندگی خود را کلاس درس کردهاند، معلمانی که به درب منزل دانشآموزان برای تدریس میروند و معلمانی که حتی هزینه تبلت دانشآموزانشان را پرداختند.
مدرسهای که شاید نظیر آن کمتر دیده شده باشد، یک استودیو پر از انیمیشنهای جذاب و دیدنی، یک فضای آرام و شاد برای دانشآموزانی که فقط تصویر معلم را میدیدند، اما معلم داستان ما کاری کرد که با همین استودیو کوچک خانگی دانشآموزان از محیط مدرسه و از آموزشها باز نمانند.یکی از معلمان پرمهر زنجانی که اتفاقا به عنوان نمونه هم انتخاب شده است، در ایام کرونا خانه اول و دوم را یکی کرد و منزل شخصی خودش را با هزینه شخصی تبدیل به مدرسه کرد.
«مریم زمانی» که 22 سابقه تدریس دارد، در پستهای مختلف معاونت آموزشی و معلم فعالیت کرده است و در تهیه محتوای دروس پایه چهارم در بستر شاد فعالیت کرده است یکی از معلمان موفق زنجانی است که از همان ابتدا با عشق کارش را شروع کرده و با وجود مشکلات عدیدهای که در شغل خود داشته از حرکت بازنایستاده و آموزش را تعطیل نکرده است.
این معلم که استودیوی وی سر و صدای زیادی در بین دانشآموزان هم ایجاد کرده است، همت جمعی در آموزش به کار بسته و حتی از ظرفیت همسر و فرزند خود هم استفاده کرده تا دانشآموزان خلاء آموزشی نداشته باشند.
تبدیل قسمتی از منزل شخصی به کلاس درس، کمک به دانشآموزان بیبضاعت، حضور در منزل دانشآموزان و ارائه آموزشهای حضوری، فعالیت در امور خیریه در کمک به دانشآموزان و حتی ارائه طرح آموزشی در بستر فضای شاد برای یکی از پایههای تحصیلی تنها گوشهای از فعالیتهایی که «مریم زمانی» در ایام کرونا انجام داده است و خوشبختانه حاصل این تلاشها دانشآموزانی است که به گفته خود این معلم دلسوز امروز در جامعه نقش تاثیرگذاری دارند.
برای اینکه بیشتر با فعالیتهای این معلم نمونه آشنا شویم به سراغش رفتیم تا از نزدیک با شیوه کاری وی آشنا شویم.
هفته معلم است و کلاس شلوغ، صدای دانشآموزان همه کلاس را پر کرده است، با همان چهره مهربان و آرام کلاس را آرام میکند تا مصاحبه را آغاز کنیم.
خانم زمانی بفرمایید که از چه سالی به کار تدریس مشغول هستید؟
من متولد سال 1357 هستم و تقریبا 22 سال است که در کسوت معلمی مشغول به کار هستم.
تحصیلات شما در چه رشتهای بوده است؟
من کارشناسی علوم تربیتی دارم و رشته ارشدم هم کارشناسی ارشد تکنولوژی است.
یعنی در این مدت فقط معلم بودید؟
بله، البته در سایر بخشهای آموزشی از جمله معاونت آموزشی هم فعالیت داشتم، ولی در این مدت تقریبا در همه مقاطع تحصیلی تدریس کردهام.
درباره کارتان بیشتر توضیح بفرمایید، چرا شما به عنوان معلم نمونه انتخاب شدید؟
ببینید به عقیده من معلمان همه نمونه هستند؛ چون همه همکاران معلم تلاش میکنند که بهترین تدریس را با بهترین روش ارائه دهند، اما برخی هم به صورت ابتکاری طرحهای جدیدی ارائه کردهاند.
و شما در این مدتی که معلم بودید چه طرحهایی ارائه کردهاید؟
ببینید، من همیشه در تدریس به دنبال شیوهای بودم که دانشآموز از درس خواندن لذت ببرد، قبل از کرونا هم یک بار به عنوان معلم نمونه استانی انتخاب شدم.
در ایام کرونا چه اقدامی انجام دادید؟
با توجه به اینکه در ایام کرونا با یک شرایط جدید مواجه شدیم، تلاش کردیم که تدریس را به سمت مجازی شدن برویم.
یعنی شاید باورش سخت باشد، اما دقیقا یک روز پس از اینکه اعلام شد مدارس تعطیل میشود من طرحم را پیاده کردم و به فکر آموزش در فضای مجازی افتادم طوری که برای دانشآموزان مفید باشد. و این راهم داخل پرانتز عرض کنم که در تولید محتوای پایه چهارم تدریس من و یکی از همکاران در سامانه شاد بارگذاری شد.
یعنی میخواهم این را عرض کنم که در این دو سال نه تنها من، بلکه معلمان دست از کار نکشیدند و نهایت تلاش خود را کردند که کیفیت آموزشی تنزل پیدا نکند.
یعنی به نظر شما کیفیت آموزشی آسیب ندید؟
بیینید، فضای مجازی با حضور در کلاس درس خیلی متفاوت است و قطعا آسیبهایی به دنبال داشت، اما همه تلاش کادر آموزشی هم این بود که دانشآموزان از آموزش بازنمانند.
خانم زمانی درباره فعالیت تخصصی خودتان در ایام کرونا بفرمایید، همان استودیوی معروفی که در منزل خودتان ساختید؟
بله، آن استودیوی آموزشی که در ایام کرونا راهاندازی شد، دقیقا دو یا سه روز پس از تعطیلی مدارس شروع به کار کرد.
با توجه به شرایطی که از تعطیلی مدارس دیدم و دانشآموزانی که منتظر تحویل محتوای درسی و آموزشی بودند، به همین خاطر تصمیم گرفتم در فضای مجازی آموزش را آغاز کنم.
در همین راستا در یکی از اتاقهای منزل خودم استودیو ایجاد کردم و کمد را تبدیل به تخته وایتبرد کردم.
تا چند ماه این کار ادامه داشت و با ادامه شیوع ویروس کرونا، کارگاهی برگزار شد که همکاران دیگر هم با تکنولوژی آشنا شدند که تاثیر بسزایی در شیوه نوین آموزشی داشت.
و کار خود را در راهاندازی استودیو چطور گسترش دادید؟
ببینید، آموزش مجازی نیازمند خلاقیت و ارائه محتوای جدید بود، همه تلاش من هم این بود که با استفاده از دست سازهها آموزشهای جدیدی ارائه دهم.
حتی در این مدت یک سری از دانشآموزان را شناسایی کردم که توانایی حضور در کلاس را به صورت مجازی به لحاظ امکانات نداشتند به همین خاطر تدریس آنها را به صورت محرمانه انجام میدادم.
یا از روشهایی مثل ساخت انیمیشن و حتی برد هوشمند نیز در این روش استفاده شد که به نظرم بازدهی این روش تقریبا 90 درصد بود و خوب هم جواب داد.
یک سری دستسازهها هم در این مدت در قالب کروماکی و انیمیشن تولید کردم که با استقبال خوبی مواجه شد.
البته در حال حاضر نیز استودیوی مجازی فعال است و حتی برخی از همکاران نیز از این شیوه تدریس الگوبرداری میکنند.
آنطور که توضیح دادید، در این مدت تمام زمان خود را برای آموزش سپری کردید؟
ببینید من به کارم علاقه دارم و از طرفی نمیخواستم شرایط کرونایی باعث شود که دانشآموزان از آموزش باز بمانند، به همین خاطر همواره به دنبال روش جدیدی بودم که شیوه تدریس تکراری نشود و دانشآموزان، آموزش را به نحو احسن داشته باشند، در عین حال که از آن لذت میبرند.
همسر و فرزند شما مشکلی با فعالیت شما نداشتند؟
نه اتفاقا، همسرم با اینکه در یک رشته شغلی دیگر مشغول به کار است، اما بیشترین همراهی را در این شیوه تدریس با من دارد. یعنی شاید باورش سخت باشد، اما تعداد زیادی از دانشآموزانی که نیازمند بودند و به صورت خصوصی به آنها درس دادم به اصرار همسرم بود.
حتی در برخی از مواقع همسرم هزینههای این دانشآموزان را میپرداختند تا آنها از تحصیل بازنمانند.
نقش دختر شما در این روش تدریس هم تاثیرگذار بوده است، در این باره هم توضیح میفرمایید؟
بله، در این ایام کرونا من و دخترم بیشترین وقت را در منزل باهم میگذراندیم و ویدئوهایی که برای دانشآموزان گرفته میشد با همکاری دخترم تولید میکردم و در واقع این همراهی کمک زیادی به من کرد که در تدریس موفق شوم، آنهم در شرایطی که کرونا حاکم بود و چارهای جز آموزش مجازی نداشتیم.
آنطور که شنیدهایم همین فعالیت در فضای مجازی باعث شده شما در کارهای خیریه نیز وارد عمل شوید؟
بله، شاید کرونا در ابتدا سختیهایی داشت، اما یک سری برکات نیز داشت، یعنی در راستای شناسایی دانشآموزان نیازمند یک کمپین هم تشکیل دادیم که در آن دانشآموزان نیازمند را شناسایی کرده و برایشان تبلت یا گوشی میخریدیم یا حتی برای نوعروسان جهیزیه تهیه میکنیم.
هرچند این کمپین خصوصی است اما با همین گروه کوچک توانستیم کارهای زیادی در حل مشکلات بکنیم.
بهترین خاطرهای که از شغل خودتان دارید چیست؟
بیینید، لحظه به لحظه شغل معلمی خاطره است و بودن با دانشآموزان در مقطع سنی خاطره است، اما یکی از خاطراتی که برایم جالب بود. دیدن دانشآموزانم است که خودشان هم تدریس میکنند و معلم هستند.
قاعدتا همه دانشآموزانی که زمانی محصل من بودند، در جامعه شغلی دارند و موفق شدهاند و دیدن این صحنهها و موفقیت دانشآموزان بهترین خاطره برای هر معلم است.